Deze reis is iets “apart”… In 2006 zijn we gaan trouwen in Canada !
In 2006 zijn er nog maar drie landen op de wereld waar twee vrouwen samen kunnen trouwen, één ervan is België, maar dat vonden we iets te gemakkelijk, Nederland kwam niet in aanmerking, maar Canada lag op onze weg naar Alaska….,en Alaska is voor ons beiden al langer de gedroomde reisbestemming, vandaar deze keuze !
Om goed voorbereid te zijn op onze reis die drie maand zal duren volgden we onder andere een training automechanica, specifiek voor onze Discovery ! Ik maakte ook een print om de auto mee te bekleden en ook om geen schade op te lopen van de steenslag op de wegen in Alaska.
We verschepen onze Discovery naar de Oostkust van de USA. De koffer is gevuld met 2 tenten, kookgerief, 2 reservebanden, slaapzakken en slaapmatjes en heel wat materiaal wat we denken nodig te hebben op deze bijzondere reis ! Vijf weken zijn er blijkbaar nodig alvorens de wagen aankomt in Baltimore, tegen dan vliegen wij naar Washington DC…
We landen in Washington en moeten voor vanavond nog naar het hotel in Baltimore. Uit budgettaire overweging besluiten we om het openbaar vervoer te nemen. Dat wil zeggen vier keer overstappen van bus op metro en omgekeerd. Met twee zware aluminium koffers en een reistas op een karretje, dat kreunt onder het gewicht, en vier stuks handbagage vallen we op…! Een man spreekt ons aan en peilt naar onze plannen. Wanneer we hem vertellen dat we onderweg zijn naar Baltimore om er onze jeep op te halen waarmee we naar Alaska rijden, fronst hij z’n voorhoofd en zegt: “Are you crazy…!?” Niet echt zeker van het antwoord op deze vraag maken we ons toch de bedenking dat we waarschijnlijk hetzelfde zouden reageren moesten we in Leuven op de bus twee zwaar bepakte vrouwen tegen komen die doodleuk vertelden dat ze onderweg zijn naar Antwerpen om van daaruit met hun wagen naar Siberië te rijden….!
Door het slechte weer heeft het schip vertraging opgelopen. Daardoor vertrekken we pas twee dagen later en na een hoop administratieve rompslomp, vanuit de haven van Baltimore. Zoals gevreesd zijn er toch wat spullen verdwenen uit de auto. De powerconverter, ondertussen hebben we al een andere gekocht, weliswaar eentje voor 110V, maar spijtig genoeg verdween ook het fameuze klapstoeltje, onderdeel van ons zelfgemaakt mobiel toiletje en dat zal moeilijker te vervangen zijn…
We rijden in de regen door de staten Maryland, Pennsylvania en New York. Buiten alle verwachting zitten we hier midden in het groen, bossen, bossen en nog eens bossen. We hebben langs de weg al meer wild gezien in enkele uren tijd dan thuis in een heel leven; zowel reeën, dassen en wasberen die de weg oversteken als een aantal platte exemplaren die de overkant niet gehaald hebben….! Om de opgelopen vertraging in te halen rijden we tot het donker wordt. Het blijft regenen, er zijn reeds serieuze overstromingen gemeld en de voorspellingen zien er niet beter uit. We stellen ons kampeergenot nog wat uit en kiezen wijselijk voor een motelletje !
We vertrekken vroeg en om 8u30 rijden we de Canadese grens over. Onze (beprinte) jeep trekt de aandacht van de douaneofficier die een vriendelijk praatje met ons komt maken. De eerste echte toeristische trekpleister die we op deze reis bezoeken zijn de “Niagara Watervallen”. We hebben geluk, de zon priemt zich door de mist en de regen op het juiste moment. Een indrukwekkend zicht, de gigantische watermassa stort de diepte in. De moeite om te zien maar spijtig genoeg ligt ze ingebed tussen grote hotels en casino’s in ware Las Vegas stijl. Zonde…
We rijden westwaarts door het zuiden van Ontario. Deze Trans-Canada heeft niets van een autostrade; een één-vaks-baan in elke richting. De weg (ruim 2000km) slingert tussen de duizenden meren en kreken, sparren en berkenbomen. Honderden kilometers zonder tekenen van beschaving, geen levende ziel te bekennen, af en toe een eland langs de kant van de weg. Telkens wanneer we afremmen om een foto te nemen, verdwijnen ze als de bliksem tussen het gebladerte. Enkel een verbouwereerd jong waren we te vlug af. Mooi zo…! We horen op de radio dat ze in Wawa (onze eerstvolgende stop) een droge en frisse nacht voorspellen. Dit lijkt ons de uitgelezen plaats om ons tentje op te slaan. Het wordt een ijskoude nacht met temperaturen ver onder het vriespunt…! Daar hadden we ons hier (nog) niet aan verwacht! ’s Morgens schudden we het ijs van ons tentje en warmen we onze koude billen in de plaatselijke donuts-tent.
